Allemaal gelijk, maar sommigen toch iets gelijker dan anderen? Opmerkelijk is dat de term allochtoon (en dus ook autochtoon) behalve in Nederland en Vlaanderen, in géén van de overige 26 lidstaten van de Europese Unie wordt gebruikt. Wie bovenstaande op zich laat inwerken zal zich afvragen waarom ons land het nodig vindt de bevolking categorisch in twee groepen te verdelen. In Duitsland wonen immers Duitsers, in Frankrijk Fransen, maar uitgerekend in Nederland wonen allochtonen en autochtonen. Vreemd, niet? Hoe krijg je het voor elkaar: hoewel er open grenzen met onze buurlanden zijn veranderen sommige Nederlanders telkens van identiteit. Zowel allochtonen als autochtonen zijn, zodra zij de grens met Duitsland zijn overgestoken Nederlanders. Keren zij terug dan worden zij onmiddellijk weer autochtoon of allochtoon. Laat ik nu heel lang gedacht hebben dat alle Nederlanders gelijk zijn voor de wet. Zo staat het tenminste in de Grondwet. Wie echter de jaren geleden genomen beleidsmaatregelen met betrekking tot integratie van niet-Nederlanders inziet, komt tot de conclusie dat het hier gaat om discriminerende maatregelen onder het mom van tolerantie en respect. Het begon allemaal met de allochtonenwet uit 1994, de WBEAA. Volgens deze wet wordt een persoon als allochtoon aangemerkt, wanneer minimaal twee van de volgende drie personen, te weten respondent, vader, en moeder, zijn geboren in Aruba, Nederlandse Antillen, Ethiopië, Irak, Iran, voormalig Joegoslavië, Marokko, Somalië, Suriname, Turkije, en Vietnam. Welke landen? (?!) Wat een eigenaardigheid. Deze willekeurige selectie van landen. Die bovendien de werkgever verplicht stelde een register aan te leggen van de allochtonen werkzaam in zijn onderneming. De wet was een monstrum, niet te handhaven en in veler ogen in strijd met de Grondwet. Zij werd dan ook al gauw vervangen (in 1998) door de wet SAMEN die vrijwel identiek is, zij het dat de verplichte registratie is komen te vervallen. Het leed was echter al geschied. Zo was het vier jaar lang aan burgers opgedragen in strijd met de bestaande wetgeving, persoonlijke gegevens te verstrekken. Van henzelf en van derden, betreffende de etniciteit van hun ouders. Een ernstige inbreuk op de privacy. Dit is slechts een voorbeeld waaruit blijkt dat het Nederlandse zogenoemde allochtonenbeleid uitgaat van een categorale benadering van de mensheid, in het bijzonder in Nederland. Natuurlijk wordt een allochtoon, of hij wil of niet, als allochtoon bejegend. Of dit nu positief of negatief is, men is niet vrij zelf te bepalen of men tot een groep behoort of niet. Stigmatisering is het onvermijdelijk gevolg. Mensen worden als groep benaderd en niet als individu. Nog vreemder is het uitblijven van protest. Behoudens enige protesten uit de oppositiepartijen, ingezonden brieven en krantenartikelen heeft er geen haan naar gekraaid. Constitutioneel Hof Nu zult u zeggen; Het Constitutioneel Hof toetst toch of nationale wetten en handelingen in overeenstemming zijn met de grondwet? Als deze wetten in strijd zijn, waarom doet het Hof daarover geen uitspraak? Een goede vraag. Het antwoord is even simpel als verbijsterend eenvoudig; Nederland kent helemaal geen Constitutioneel Hof. En wat is de waarde van een grondwet als deze niet getoetst kan worden? Ook in dit opzicht is Nederland uniek in Europa; van de 27 lidstaten hebben er 26 een grondwet (alleen het Verenigd Koninkrijk kent er geen) en hiervan hebben er 25 een Constitutioneel Hof. Alleen in Nederland kan de burger de grondwet niet te hulp roepen als hij/zij zich door de overheid onheus bejegend acht. En moet zich wenden tot Europa. Dan
maar weer zelf aan de slag! De enige en waarlijk eenvoudige oplossing is wederom om de wettelijke wereld maar te laten voor wat ie is en ons weer te richten op mens-tot-mens. Mensen beoordelen en bejegenen op basis van hun individuele kwaliteiten. Van welke afkomst ze ook zijn, het doet eigenlijk niet terzake. Diversiteit geeft meerdere inzichten en wij leven immers samen op deze wereld. Mensen realiseren zich te weinig dat het individuen zijn die het verschil maken. Mijn advies is dan ook, ga niet zitten wachten op de beleidsmatige realiteit (is die er?) maar neem je leven zelf in de hand en verbeter de wereld, mens voor mens. Steve Austen